Wie is de Mol? 2018 | Afl. 8

Beeld: wieisdemol.avrotros.nl

GELIJKGESTEMD

Nu Stine uit het leven van de overige kandidaten is getrokken, staan Simone, Olcay, Jan en Ruben in de halve finale. De halve finale! Dit gaat weer veel te snel jongens.

De eerste opdracht van deze aflevering wordt gespeeld in een God-klooster ter bescherming van mongolen. Art vertelt wat over de historie en daarom is het een prachtige plek voor een polyfonisch zangoptreden van zeven koren.

Daar kent Georgië een rijke traditie in. Toch Ruben?

Tussen het genieten van de optredens door moet de groep de juiste koren bij elkaar matchen en per juiste match verdienen ze €250.

Nou kan Olcay nauwelijks onderscheid maken in melodieën of teksten, dus laat het niet aan haar over om een match te vinden tussen twee compleet verschillende uitvoeringen. Het liefst zou ze gewoon op een rots gaan zitten en uren luisteren naar het mannenkoor met Georgische outfits vol zwaarden en een soort van kogels in zilveren hulzen. Ruben was compleet uit het veld geslagen door deze fantastische sound en Jan probeert een beetje mee te zingen, want van herhalen onthoudt hij beter. Mamalie mugala sawo, check.

Er wordt  Heda Heda en Hadda Hadda gezongen en nog een keer langs alle groepjes gelopen en dan moet nog even besloten worden of koor 5 ergens op de gok bij in wordt gedeeld of niet en dan kan er gekeken worden of de groep in harmonie was of dat er iemand een valse noot speelde (goede tekst Art). De groep heeft goed gekoppeld en er komt €1000 in de pot. Dat is lekker.
En waarschijnlijk horen we in aflevering 10 dat één van de koren de naam van de mol heeft gezongen. 

Op naar opdracht 2. Eindelijk gaan ze iets met water doen. Olcays hoofd sloeg meteen helemaal op tilt bij het zien van de rivier. Art komt vast vertellen dat ze gaan wildwatervaren of kanoën of vissen ofzo. Maar nee, niks geen Art. Ze moeten gewoon allemaal in een auto gaan zitten. Waar slaat dit op? Art kan toch wel even de moeite nemen om de opdracht uit te komen leggen?

Maar Art is niet gek, hij wachtte eerst even tot alle veiligheidsriemen vast zitten, voor hij vertelt dat ze gaan car-aoke.

Ehh.. karaoke? Art waar zijn de wetsuits? Hier doet Olcay echt niet aan mee. Of nou ja, ze stribbelt even tegen. Tot de tijd in gaat en de brandweermannen in actie kwamen om met hun waterslangen de boel in een hoosbui te zetten.

Dat is het moment dat bij Ruben het besef komt: hij zit in Georgië aan een rivier in een auto in een hoosbui, met de muziek keihard aan, te hinten naar de overkant welk liedje hij hoort en dan kijkt Simone niet eens. Dus zit hij wanhopig met zijn handen op de ruit als een soort Kate Winslet in de Titanic te hopen dat Simone eens naar hem zou kijken.

Ondertussen is Jan op zijn kop gaan staan, maar Olcay gaat echt niet raden dat ze haar ruitenwissers aan moet doen. Maar toen Olcay eenmaal face to face contact had met Jan en hij haar Hello meteen raadde, kwam ze eindelijk in het spel en bleek het toch wel heel leuk.

Ondertussen doet Ruben nog steeds verwoede pogingen om No woman no cry uit te beelden, wat ging over borsten en huilen en dat dat allemaal niet het geval was enzo, maar ook dat ging er bij Simone niet in. En terwijl Ruben en Simone nog even verder worstelen met hun kutmuziek en het Wilhelmus, waarbij Simone er uit ziet als de drummer van de Muppet Show die alle kanten op gaat, gaat het bij Jan en Olcay inmiddels best wel goed. De liedjes worden aan de lopende band geraden. Dit is gewoon een speeltuin, waarbij Olcay een stap verder gaat en haar derriere bij Jan in beeld brengt. Wat is die vrouw aan het doen? Maakt niet uit. Ze is geweldig.

Deze opdracht had wat ons allemaal betreft nog uren mogen duren. Wat een genot.

Er zijn twaalf nummers correct overgebracht. Waarvan waarschijnlijk elf door het fantastische duo Jan en Olcay. Geef die twee een eigen show. Alsjeblieft.

Met de finale in zicht gaan er nog wat mollen op moldates. Simone en Ruben delen info uit en weten nu evenveel van elkaar, dus zij moeten hun stinkende best nog doen. Jan en Olcay willen samen naar de finale en Olcay heeft daar een plan voor, maar dat vindt Jan geen goed idee. Hij weet al hoe het met de kinderen van Ruben gaat en wat zijn hobby’s zijn, dus wil hij eigenlijk dat Olcay gewoon flink gaat mollen zodat Ruben en Simone gaan denken dat zij de mol is.

Bij opdracht 3 kan de groep eindelijk hun wetsuits aan. Nou is Jan in een wetsuit zo’n beetje de natte droom van iedere man en vrouw en dat zorgt ervoor dat Ruben naast hem toch een beetje de behaarde satéprikker in zo’n ontzettend lullig pakje is. Maar ach.

De groep gaat onder leiding van een coach raften en bordjes lezen. Op de bordjes staat wie welk geld straks moet pakken en als dit goed gaat kunnen ze €4000 verdienen. Pakken ze verkeerd dan komt er min-geld binnen. En dat is een no-go. Ze onthouden alleen hun eigen bord, want anders wordt het een grote chaos en dat is precies wat ze willen. Het is hier duidelijk team Art en crew tegen team mollen.

Gelukkig heeft Jan een ingebouwde verrekijker en leest hij tussen het gekibbel en gepeddel door alle borden even voor. Al raftend komt de groep langs de eerste vlag, waar Simone haar eigen koker pakt. Eitje. Vervolgens komt de vlag van Jan, maar hij kan net niet bij de koker, dus rent hij als een soort David Hasselhoff door de boot om er vervolgens als een mislukte superman uit te vliegen. Gelukkig dat de coach mee is en Jan weer terug de boot in gooit, anders waren de drie finalisten al bekend. Mol Olcay is slim en pakt in één keer twee foute kokers en vlak voor de finish pakt ook Jan nog een koker.

Er zijn dus vijf kokers gepakt. Twee door Jan, twee foute door Olcay en één door Simone. Maar uiteindelijk blijken er drie kokers met min-geld gepakt te zijn. Ehh.. hoe dan? Iemand?

De groep denkt zonder test en executie verder te mogen, maar ze hebben slapende hond Art wakker gemaakt die hen uit de droom komt helpen en dus is het echt tijd voor de test en een rood scherm voor Simone.

 De drie finalisten zijn bekend en Art maakt me nog nieuwsgieriger met zijn:

‘Als je weet wie het is, is het een genot om naar deze mol te kijken. Want ook al wordt er her en der geld verdiend door de groep, de mol saboteert bijna voortdurend naar hartenlust. Gedurfd, gewaagd, en zonder door de rest op heterdaad betrapt te zijn. Al is het soms kantje boord.’