 |
| Beeld: wieisdemol.avrotros.nl |
SCHIJN WERPER
Ik begin vandaag even bij het
eind. Sinds een week of twee ben ik uit mijn Stine tunnel. Eerst heel
voorzichtig met één been, maar sinds halverwege aflevering 6 helemaal. Gelukkig
dus.
Het probleem is alleen dat ik
nu helemaal niet meer weet wie de mol dan wel is. Olcay die graag de regels
bepaald? Overenthousiaste Jan? Relaxte Ruben? Of Simone? Nee... of wel...?
Help. gelukkig weten ze het zelf ook niet.
Dat er niet veel vertrouwen binnen
de groep is, wordt meteen weer even duidelijk gemaakt aan het ontbijt. Simone
en Olcay willen best info delen, maar willen daar wel iets voor terug, Jan legt
even uit dat er weldegelijk bondjes zijn, maar de bondgenoten elkaar alleen
niet vertrouwen en Stine en Ruben houden zich wijselijk stil.
Er staan weer drie fijne
opdrachten te wachten en opdracht 1 speelt zich wederom af in een overwoekerd
vervallen paleis. Met control room. En daar is Jan heel blij mee, want een
seizoen zonder control room is een slecht seizoen. Er moeten vijf mini
opdrachten uitgevoerd worden in 21 minuten, terwijl je persoonlijke tijd
wegtikt. Als je je tijd niet op tijd herstart lig je eruit.
Nou kunnen ze wel een
strategie bedenken, maar het blijft toch een beetje building the plane while flying
it. Dus ze beginnen maar gewoon.
Olcay is de controller van de
control room. Wat ze vooraf nog heel fijn vindt, maar zodra de tijd ingaat
begint Olcay de ruimte te verkennen en wordt ze gecommandeerd terwijl zij de
lady in charge is. Jan en Simone beginnen meteen enthousiast lampjes te draaien
in een groot bord, terwijl Ruben en Stine in, om en naast een grote ton zoeken
naar de opdracht. Ondertussen neemt Olcay de leiding weer en haalt ze de groep
bij elkaar voor een leuke groepsfoto. Er worden nog wat knoppen ingedrukt,
verlengsnoeren aan elkaar geklikt en geld geteld. En uiteindelijk is er €750
verdiend. Geen sad faces graag.
Tussen de opdrachten door
besluit Olcay met een nieuwe strategie te komen. Ze zegt Ruben dat ze denkt dat
hij de mol is. Ruben vindt het prima, want dan gaat zij straks naar huis. Maar blijkbaar
vindt hij het toch niet helemaal zo chill, want hij maakt Jan verdacht bij Olcay.
Opdracht 2 speelt zich af op
een gemoedelijke voetgangersbrug. Art heeft waarschijnlijk iets goed te maken met
de burgemeester want hij heeft hem beloofd dat de brug binnen drie uur helemaal
opgeknapt is. Met een mooi verhaal laat hij de mollen erin trappen en moeten
zij aan het werk.
Jan en Olcay zijn niet zo
bang voor Art en gaan opzoek naar drank en chips. Ze maken vrienden voor het
leven en flirten, dansen en dollen erop los en regelen twee dure muzikale
minuten. Stine, Simone en Ruben zijn wel onder de indruk en zorgen ervoor dat
de brug binnen de tijd opgeknapt wordt.
Achteraf blijkt dat Art helemaal
niet heeft begrepen wat de burgemeester nou heeft gezegd, maar omdat de
burgemeester om zich heen keek, zag dat
het goed was en het lint doorknipte, ontving de groep €1250 als dank voor hun
inzet.
Voor opdracht 3 begint wordt
er nog even gemediteerd door Stine, die de waarheid in zichzelf zoekt. Het is
dat ze eruit ligt, anders was dit toch gewoon een mollenpraatje geweest?
Bij opdracht 3 moeten de
mollen postbode spelen in een rijdende, door een kleuter getekende, trein. De pakketjes
moeten op kleur in de juiste wagon gelegd worden en er moeten ook nog wat
postpakketten afgeleverd worden bij stations. De regels zijn wel wat strenger
dat bij PostNL, want voor elk pakket wat niet juist wordt bezorgd, wordt er €250
uit de pot gehaald en pas als alle (alle!) pakketjes goed gesorteerd zijn
verdient de groep geld. Zouden ze hier ook moeten instellen.
Er wordt zowaar een tactiek
bedacht: ze gaan treintje spelen in de trein.
Jan was in charge van de
blauwe wagon, op het tussenstukje stond Stine, Olcay stond in de gele wagon,
vervolgens kwam er een tussenstukje voor Ruben en in de groene wagon stond Simone.
Terwijl Jan in razend tempo
alle pakjes door zijn wagon gooit, wordt Olcay gek van haar werknemer Ruben die
groene pakketjes in háár
wagon legt, is Simone lekker aan het sorteren en is Stine het overzicht en
werktempo kwijt.
Olcay baalt ervan dat Stine en
Ruben haar organisatorische kwaliteiten niet hebben en haar wagon bevuilen met
groene en blauwe dozen, Simone kan het niet laten om Olcay op de kast te jagen
door te zeggen dat haar wagon wel tip top in orde is en ondertussen komt Jan na
een snoekduik een beetje vast te zitten in zijn eigen rommel.
Tussendoor worden er twee
pakketjes afgeleverd in Daba. Of nou ja, ze worden op het station gemikt. En twee
afgegeven aan wat oude mannetjes in Tsagveri.
Toen ze het eindpunt naderde
was de groep toch bijna wel helemaal opgeruimd. In de groene wagon zaten
vrijwel alleen maar groene pakketjes en dat gold ook voor de gele en blauwe
wagons.
Ja, maar ze moesten allemaal
goed liggen Simone. Niet vrijwel allemaal. Zucht.
En zeven pakketjes moeten afleveren
is inderdaad een gek getal Ruben, maar ja, gaan jullie maar lekker genieten.
De groep is er van overtuigd
dat ze hun salaris wel verdiend hebben, maar helaas. Ze moeten Art zelfs €500
betalen. Heel flauw van Art dat hij niet wil verklappen wie er gemold heeft.
Tijd voor de test en
executie. We weten dat Art de groep graag een beetje opjut, dus hij begint de
executie met het opeisen van de €500 die hij nog tegoed heeft van de laatste
opdracht. Vervolgens vindt hij het ook nog een mooi moment om de tussenstand op
te meten. Er zit €11.700 in de pot, maar dat had €46,750 kunnen zijn. Er is
maar ¼ binnen gehaald.
Art is in charge van de laptop
en typt de namen van Jan, Simone en Stine in. En in die tijd kreeg mijn zusje
het voor elkaar dit allemaal te typen:
Doei punten.