 |
| Beeld: wieisdemol.avrotros.nl |
VOORUITZICHT
Vorige week namen we afscheid van Bella en haar gele regenjas. Om het Bella-gevoel vast te houden besluit Simone vandaag een geel shirt aan te trekken en komt er even een let's hold hands momentje voor iedere keer dat ze samen hebben. De groep had niet gedacht dat er in dit spel een kin-op-de-grond momentje zou komen, maar voor ze zich beseffen dat dit best een naïeve gedachte is, belt Art.
Hij gaat de groep opsplitsen en zoekt voor de eerste opdracht drie mensen die niet claustrofobisch zijn.
Er wordt lang over nagedacht en de handen schieten dan ook niet zo snel omhoog. Er is eigenlijk dus tijd genoeg om te beslissen wat je wilt. Loes. Zodat je niet weer achteraf hoeft te ruilen.
Maar goed, gelukkig hadden Loes en Ruben een strategie uitgedokterd over hoe er altijd iemand in een van de groepen zou zitten en zo kwam Loes, samen met Stine en Emilio toch onder de grond terecht.
De opdracht voor de vier boven de grond is volgens Art simpel: De andere drie kandidaten bevinden zich ergens in de stad, ze hebben geen idee waar ze zijn en jullie moeten ze zoeken.
De kandidaten onder de grond -in het telefoonboek van het enige communicatiemiddel tussen de twee teams liefkozend 'tunnel' genoemd-, hebben zich inmiddels verdeeld. Stine stond in een tamelijk ongemakkelijke houding, met gestrekte arm, naarstig te zoeken naar bereik met een telefoon, Loes was het doorgeefluik en Emilio mocht plaatjes kijken.
Door middel van aanwijzingen en fotobeschrijvingen vertellen de kandidaten onder de grond aan de kandidaten boven de grond waar ze zijn. De bovengrondse mollen moeten op zoek naar de Tbilisi-bank met bogen, Hollywood-walk-of-fame-sterren op de grond, een groot tableau beeldhouwwerk met een oud Grieks tafereel (kortweg een man met schild en een man met zwaard), een plakkaat-munt en een fabrieksachtige grijze muur met pijl en raam.
Ik weet nog dat er heel wat extra kilometers zijn gelopen, verkeerde sterren zijn gevonden en een gek oud vrouwtje op een balkon deed of ze aanwijzingen gaf, maar eigenlijk zag ik de hele tijd alleen de outfit van Jan. Als hij de mol is, was dit gewoon een manier om Olcay af te leiden. Dat moet wel.
Anyway, de groepen hebben elkaar niet op tijd gevonden, dus de pot blijft hangen op de schamele €810. De mol heeft vast veel plezier van deze groep.
De volgende dag is het onafhankelijkheidsdag in Georgie. Voor Art een mooie aanleiding om eens lekker op het geweten van de kandidaten te spelen. Want hoe onafhankelijk zijn de kandidaten? En hoe hard willen ze het spelen? Hier komen dilemma's aan en Emilio heeft daar eigenlijk helemaal geen zin in.
Nou mag hij beginnen, maar zijn hoofd is vanaf het eerste moment al prut. Waarschijnlijk omdat hij alleen maar de hele tijd naar het knappe hoofd van Art heeft gekeken. En ik snap je Emilio, ik had de mol ook niet voorbij zien lopen als Art voor me stond.
Op Stine en Ruben na wil iedereen nu wel al weten wie de mol is. Maar Ruben laat zich uit evenwicht brengen door sneaky Art en switcht. Ook zou bijna iedereen een ander wel offeren, bakken en braden en naar huis sturen en zegt Simone dat ze de mol niet is. Of de meerderheid heeft gekozen voor een groepsvrijstelling of €5000 voor de pot vertelt Art nog niet. En dat hij de groep helemaal para heeft gemaakt met zijn misleidende opmerking over het verdienen van een vrijstelling voor de finale, zonder erbij te vertellen dat de mol bij iedereen langs zou lopen, kan hem ook niet schelen.
Had de opdracht nou maar geweest: 'Zit hier en verdien geld'. Dat had een stuk makkelijker geweest.
Tijd voor opdracht 3. Ergens in de getto van Tbilisi, hangen een paar rode draden tussen wat onafgebouwde flats. Hier blijkt dat de meerderheid bij de dilemma's heeft gekozen voor €5000 en dat dat te verdienen is met deze opdracht. Het enige wat iedere kandidaat moet doen is een envelop kiezen, waar misschien het geld in zit, en met een tuigje en helm van het ene half afbrokkelende gebouw naar het andere glijden en tokkelen.
Emilio lijkt het heel fijn als Jan eerst gaat, dan de dames, dan Ruben, Art en de hele crew en dan hij.
Jan heeft dus eigenlijk de taak om te laten zien dat het helemaal niet eng en moeilijk is. Zijn geruststellende adviezen zijn om niet, ook niet als je een idioot bent, naar beneden te kijken, want dat vindt zelfs hij eng.
En, voor hij als een soort uil naar de overkant oehoet, stelt hij de groep nog gerust door te zeggen dat je al over de rand heen moet om vast gemaakt te worden. Top.
Emilio besluit toch maar als tweede te gaan, voor er een zekering los schiet, en Jan vond dat hij dat best mannelijk deed. Olcay vond het te gek, tot ze zelf wat moest doen, Ruben hing al over de rand toen hij toch besloot niet te gaan, Stine wacht liever op een andere keer, Loes vond het gewoon te gek en bij Simone waren we vooral blij dat ze de overkant überhaupt heelhuids heeft gehaald.
Gelukkig zat bij de vijf enveloppen die de overkant hebben gehaald de gevulde envelop en zo staat de pot opeens op €5810,-. Daar kan de penningmeester tenminste wat mee.
Tijd voor de test en executie. Die voorkomen had kunnen worden, wrijft Art er nog maar eens graag in. 'De meerderheid koos voor het geld en daar heb je helemaal niks aan als je je rode scherm krijgt', aldus Art. Arme Emilio. Hopelijk neemt de winnaar hem dan tenminste nog eens mee uit eten.