Teugels in handen
De kandidaten beginnen deze aflevering nog even in de 21ste eeuw. Terugdenkend aan de goede tijd met Sigrid, waarin Sanne nog even aankaart dat ze niet snapt dat ze er nog in zit omdat zij al vier afleveringen op Sigrid zat en Imanuelle weer een eenzaam vogeltje is nu haar nieuwe bondgenootje ook weer weg is, rijdt de groep naar de start van het avontuurlijkste deel van deze reis. Ze moeten back to the basics. Met jute zakken vol ongesneden toestanden.
De groep legt 16 van de 3400 km van de Oregon trail per huifkar af. Die ze ook nog zelf moeten besturen. Gelukkig hadden ze aan Jochem en Diederik echt huifkar materiaal. Ze gingen op de bok zitten en die muilezels luisterden nog naar ze ook.
En net toen Diederik bezig was zijn fysiotherapeut op de speed dial te krijgen, kwam er een opdracht. Imanuelle raakte meteen opgewonden toen ze ontdekte dat ze weer mocht gaan schieten en zelfs pacifist Sanne vond het een leuk partijtje. Met zes kandidaten en twintig kogels de neus kon er zo even tussendoor €12000 gewonnen worden.
Ze weten pas aan het eind van de rit hoe vaak ze Roos werkelijk hebben geraakt, maar er zijn meer tak-geluiden, dan pfieeuw-geluiden gehoord, dus het is vast goed gegaan.
Ze weten pas aan het eind van de rit hoe vaak ze Roos werkelijk hebben geraakt, maar er zijn meer tak-geluiden, dan pfieeuw-geluiden gehoord, dus het is vast goed gegaan.
Na een x-aantal kilometers, die niet berekend kan worden want ze hebben geen metertje in dit ding, vindt de groep een mooie slaapplek. Er zijn daar wel beren, maar daar hebben ze mee afgesproken dat die niks zullen doen.
Er worden taken verdeeld. Er wordt vuur gemaakt, voor het eten gezorgd, een vlot gebouwd en er worden berenvellen geregeld. Het huishouden moet gaan draaien. Ondertussen beloven weduwe Imanuelle en weduwnaar Jochem elkaar opnieuw eeuwige trouw.
Er worden taken verdeeld. Er wordt vuur gemaakt, voor het eten gezorgd, een vlot gebouwd en er worden berenvellen geregeld. Het huishouden moet gaan draaien. Ondertussen beloven weduwe Imanuelle en weduwnaar Jochem elkaar opnieuw eeuwige trouw.
Na het eten van het kalf van de veiling komt er opeens een pony-express-meneer met post aangereden. Thomas pakt de tas met persoonlijke enveloppen aan, grist envelop 2 ertussenuit en laat de rest ook een envelop kiezen. Vier van de kandidaten vinden een bericht dat zij exclusief en als enige een bericht hebben met een vindplaats van een joker en Thomas en Jochem worden partners in crime die midden in de nacht hun eigen joker moeten gaan staan smeden. Thomas wordt hier een beetje onrustig van en moet van Sanne maar even gaan huppelen.
Midden in de nacht, wanneer iedereen lekker ligt te ronken worden er zonder woorden en met gebaren twee jokers gesmeed op zo’n 10 cm afstand van de andere kandidaten. En als Diederik een onbewuste nacht-zitter blijkt te zijn, is dat nog ongezien gelukt ook.
Thomas en Jochem mogen nog even drie uurtjes slapen voor de groep de volgende ochtend op een onchristelijk tijdstip weer opstaat om de reis te vervolgen.
Thomas en Jochem mogen nog even drie uurtjes slapen voor de groep de volgende ochtend op een onchristelijk tijdstip weer opstaat om de reis te vervolgen.
Na weer een aantal kilometers komt de groep aan bij ongeveer de hele geschiedenis aan rodeowedstrijden op posters. Jochem vreest al dat hij ze allemaal moet gaan onthouden, maar hij hoeft steeds maar één poster te vinden die Diederik, na een stevig potje Rock Papers Scissors, mag beschrijven. Diederik doet dit eigenlijk heel goed en iedereen vindt twee goede enveloppen. Op Jochem na, maar die heeft met een wisseltruc de lege envelop die hij gepakt heeft aan Thomas gegeven.
Het lukt de groep om zonder al te veel moeite €2000 te verdienen. Wat meer is dan er op dat moment in de pot zat. Daarnaast blijken ze Roos ook nog zes keer geraakt te hebben, wat ook nog €600 oplevert.
Het lukt de groep om zonder al te veel moeite €2000 te verdienen. Wat meer is dan er op dat moment in de pot zat. Daarnaast blijken ze Roos ook nog zes keer geraakt te hebben, wat ook nog €600 oplevert.
Tijdens het invullen van de test word ik altijd een beetje zenuwachtig. Ik hoor dan eigenlijk niet eens meer goed wat de kandidaten zeggen. Tot Diederik iets opvallends zei:
‘Jochem is zo’n oneindig leuke goedzak dat je hem gewoon niet kán verdenken. Hij is aardig, vriendelijk, rent zich kapot en maakt onderweg allemaal foutjes. Maar je vergeeft het hem gewoon. Dat is even te gek als je de mol bent.’
En ik weet het, je eerste gedachte is, ja en? Hij denkt dat Jochem de mol is. Maar die laatste zin kun je ook anders opvatten en dan kan hij zomaar zichzelf bedoelen die in Jochem een goede dekmantel ziet… Hij zegt tenslotte zelf al dat je Jochem gewoon niet kán verdenken.
En o ja, mijn vier mollen en Jochem zitten er nog in. Waardoor ik er bij deelname nu waarschijnlijk uit had gelegen door het spreiden. Tenslotte moest Jeroen ook het veld ruimen. Maar ja, ze doen gewoon alle vier verdacht.